• Reżyseria:
Bogdan Kokotek
• Scenografia i kostiumy:
Krzysztof Małachowski
• Muzyka:
Zbigniew Siwek
Ten dramat – jeden z najważnieszych polskich dramatów epoki romantyzmu – Słowacki napisał w Genewie w 1834 roku. Utwór Słowackiego to opowieść o żądzy władzy i o dorastaniu do roli zbrodniarza. Nie przypadkiem imię głównej bohaterki nawiązuje do ballady, w której zazwyczaj pojawiają się motywy fantastyczne i elementy wierzeń ludowych.
Balladyna miała być początkiem cyklu kronik historycznych o bajecznych, zamierzchłych dziejach polskiego narodu. Słowacki powołał w Balladynie szekspirowskimi środkami wyrazu baśniową i fantastyczną krainę poezji, połączył Szekspira komediowego i tragicznego. W przedmowie autor zapowiada, że będzie igrał swoim tworzywem dramatycznym, traktując je z dystansem, z ironią, i takiej też postawy oczekuje od czytelnika czy widza.
Z listu Słowackiego do matki:
„Napisałem nową sztukę teatralną – niby tragedię, pod tytułem Balladyna. Z wszystkich rzeczy, które dotychczas moja mózgownica urodziła, ta tragedia jest najlepszą – zwłaszcza, że otworzyła mi nową drogę, nowy kraj poetyczny, nie tknięty ludzką stopą, kraj obszerniejszy niż ta biedna ziemia, bo idealny. Zobaczysz kiedyś Mamo kochana, co to za dziwna kraina – i czasy. Tragedia cała podobna do starej ballady, ułożona tak, jakby ją gmin układał, przeciwna zupełnie prawdzie historycznej, czasem przeciwna podobieństwu do prawdy. Ludzie jednak, starałem się, aby byli prawdziwi i aby w sercu mieli nasze serca”
• Kierownik wycieczki:
Magdalena Adamkiewicz
• Opiekunowie:
Arleta Sławińska
Elżbieta Dąbrowa
Uczestnicy:
Uczniowie klasy VIIIa i VIIIb
Głównymi celami wyjazdu uczniów szkoły podstawowej do teatru na spektakl “Balladyna” są: